Μην κάθεστε μπροστά απο ταύρο,πίσω απο μουλάρι δίπλα σε βλάκες...Είναι επικίνδυνο.!!!

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ

Πέρδικες στη Σύρα


Δημοσιεύτηκε το καλοκαίρι του 1939 στην εφημερίδα «Πρωία»:

*

«-- Πες μας, κυρ Νικολή, πώς σκότωσες με μια τουφεκιά ένα λαγό, μια πέρδικα κι' ένα σκάρο!

-- Πενήντα χρόνια κυνηγάω τις πέρδικες στη Σύρα... τις ξαίρω όλες. Είμαι ο ονομαστός άρχων Νικολής ο περδικάς. Ημουνα ο κυριάρχης του νησιού στις πέρδικες. Ποτές δε μου έτυχε τέτοιο πράμα: να σκοτώσω με μια τουφεκιά ένα ζώο, ένα πουλί κι' ένα ψάρι. Κι εγώ που το συζητάω δεν το πιστεύω. Αλλ' αφού έγινε: Να τ' αφήσω να χαθεί;

-- Πολύ σωστά, φωνάζουν όλοι.

-- Το λοιπόν, που λέτε βρε παιδιά, είχα βγει μαζί με τον υπηρέτη μου το Γιάννη. Ανέβαινα μια πλαγιά. Αξαφνα ακούω έναν κότσο (αρσενικιά πέρδικα) να γελαηδά.

-- Για σημάδεψε το μέρος κι όταν γυρίσουμε τον σκοτώνω.

Στο γυρισμό ξαναλέω του μικρού:

-- Ανθρωποι είμαστε, μπορεί να μην τον πετύχω. Συ να βλέπεις προς πού θα λακήξει: κατά τις φρασκομηλιές ή κατά τα θυμάρια. Κι εγώ ξαίρω κατόπι. Δε θα μου γλυτώσει.

Η πλαγιά ήτανε απότομη κι έπεφτε ίσα στη θάλασσα. Είδα το κεφάλι της πέρδικας μέσα από τα χόρτα. Σημαδεύω. Αδειάζω το όπλο. Το πουλί κατρακύλισε.

-- Πήγαινε πάρ' το, λέγω του μικρού.

Ο μικρός έψαξε εκεί που του είπα και σηκώνει ένα... λαγό.

-- Λαγό σκότωσες, αφεντικό;

-- Οχι, του λέω! Για ψάξε πιο πέρα. Οχι δίπλα. Πιο δεξιά. Να εκεί...

Ο μικρός έψαξε και βρήκε την πέρδικα. Δεν είχα ακόμα συνέρθει κι' ακούω κάτου από τη θάλασσα ένα παιδί, που ψάρευε με το καλάμι: πέρκες, γύλους, σπάρους και κανάκια.

-- Αϊ, μπάρμπα! Τι είνε αυτό που τσαλαβουτά και σπαράζει μέσα στο νερό;

Στέλνω το μικρό να ιδή. Οταν έφθασε, άρχισε να μου φωνάζη από κάτω:

-- Ενα πράμα με κόκκινες και πράσινες βούλλες σπαράζει μέσα στο νερό. Θα 'νε καμμιά άλλη πέρδικα, που θα χτύπησες.

-- Βρε για πέσε μέσα και πιάστο να ιδούμε.

Το παιδί γδύθηκε, έπεσε στη θάλασσα κι έβγαλε ένα σκάρο (ο σκάρος είναι η μπεκάτσα της θάλασσας) τόσον δα, με συμπάθειο... Κι' εγώ που το συζητάω δεν το πιστεύω. Αλλ' αφού έγινε; Να μην το πω;

Κι' η "χορωδία" άρχισε όρθια: "Τα πουλιά που πετούν στον αέρα δεν τα πιάνει κανένας καιρός...".

Ενας άγνωστος σηκώθηκε και πήγε κι' έσφιξε το χέρι του κυρ Νικολή:

-- Σε συγχαίρω, συνάδελφε.

-- Τι! Είστε και του λόγου σας κυνηγός;

-- Οχι! Ψεύτης».

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Μπαρτσελόνα-Μάντσεστερ Γ. 3-1


Μπαρτσελόνα-Μάντσεστερ Γ. 3-1
Η Μπαρτσελόνα μετέτρεψε τον τελικό του Γουέμπλεϊ σε περίπατο και τη Γιουνάιτεντ σε ομαδούλα της σειράς κατακτώντας πανηγυρικά το τέταρτο Πρωταθλητριών της Ιστορίας της.

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Τα όρη... που «πατήσαμε»


Οι δρόμοι «ξεκοίλιασαν» τις ορεινές πλαγιές, άκριτα, ανόητα, ασχεδίαστα και πρόχειρα... Είναι εντυπωσιακό το ότι ένα τεράστιο δίκτυο χωματόδρομων χαράχτηκε στα αλπικά βουνά, με χρήματα της Ε.Ε., λαμβάνοντας υπόψη μόνο την παρουσία των μαντριών και τα βοσκοτόπια. Το αν οι δρόμοι αυτοί προσέφεραν κάτι στις τοπικές οικονομίες, είναι ακόμα ανοιχτό σε πολλά ερωτηματικά. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος -δηλαδή από την πλήρη ερήμωση των χωριών αλλά και των βοσκοτόπων- προφανώς οι δρόμοι δεν προσέφεραν παρά μόνο στην... εξάντληση της άγριας ζωής στον τόπο μας.
Σήμερα το τεράστιο δίκτυο δρόμων της Πίνδου, της Γκαμήλας, του Γράμμου, της Μουργκάνας, του Σμόλικα, του Κόζιακα, των Αγράφων, των Βαρδουσίων και της Γκιώνας, χρησιμοποιούνται ελάχιστα πλέον από κτηνοτρόφους. Τα πρόβατα μειώνονται κάθε χρόνο και περισσότερο, αφού αντικαθίστανται από μοσχάρια ελευθέρας βοσκής. Οι ανάγκες μεταφοράς γάλακτος έχουν μειωθεί και μειώνονται διαρκώς. Η εκτροφή μοσχαριών έχει πολύ λιγότερες απαιτήσεις, αφού τα ζώα περιφέρονται ελεύθερα και ελέγχονται περιστασιακά.

Τα μαντριά μένουν «ανενεργά» και σίγουρα δεν εξυπηρετούν το σύνολο των δραστηριοτήτων που εξυπηρετούσαν κάποτε, πόσω μάλλον οι δρόμοι που χαράζουν τα βουνά.Δυστυχώς, οι δρόμοι αυτοί χρησιμοποιούνται και ως πρόσχημα «επιχειρηματικότητας» στην ορεινή χώρα. Υπάρχουν δρόμοι που ανοίγονται μόνο για να εξασφαλιστούν μεροκάματα σε κάποιους ιδιοκτήτες χωματουργικών εργαλείων, με «άκρες» στην τοπική εξουσία. Οι δρόμοι έχουν κάνει και τα πιο απομακρυσμένα περδικοτόπια, υπερβολικά προσιτά... Δεν υπάρχουν πλέον «κρυφά» κοπάδια από πέρδικες που να μην έχουν εντοπισθεί.

Μόνο σε λίγα απρόσιτα μέρη των βουνών υπάρχουν κάποια κοπάδια που ίσως δεν τα ξέρει ? και δεν τα κυνηγά - κανείς! Τα μεγάλα «ξάστερα» και οι μεγάλες πλαγιές των βουνών δεν κρατούν πλέον πέρδικες, αν δεν υπάρχει κοντά διέξοδος καταφυγίου σε γκρεμό ή στα πυκνά.

Ερήμωση...
Ηδη έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την εποχή που τα βουνά καλλιεργούνταν με πεζούλες, οπότε ο βιότοπος ήταν ένα πραγματικό «κοτέτσι» για την ορεινή πέρδικα. Οι πεζούλες έχουν ρημάξει και το πουρνάρι παίρνει πίσω τον τόπο με μορφή μονοκαλλιέργειας, σε ένα αδιαπέραστο πυκνό χωρίς διάκενα που «εξορίζει» την πέρδικα. Η εξάπλωση της βλάστησης του πουρναριού, είναι φανερή σε όλα τα χαμηλά βουνά της Ηπείρου, της Στερεάς και της Πελοποννήσου.

Με την εγκατάλειψη της νομαδικής κτηνοτροφίας, τα βοσκοτόπια που κάποτε υποδέχονταν πρόβατα σήμερα υποδέχονται όλο και περισσότερα μοσχάρια ελευθέρας βοσκής. Η αντικατάσταση των κτηνοτροφικών ζώων έχει αλλάξει τις ανάγκες σε νερό, αλλά και τη βόσκηση αυτή καθαυτή και την επίδρασή της στη βλάστηση.

Στα χαμηλότερα μη αλπικά βουνά έχει συγκεντρωθεί σε υδραγωγεία και ποτίστρες, ακόμα και η τελευταία σταγόνα νερό, που στάζει σε οποιαδήποτε άκρη η ρέμα. Η περιοχή γύρω από το νερό εξουθενώνεται και τσαλαπατιέται συστηματικά από αγέλες μοσχαριών και κατσικιών, για μεγάλο μέρος του χρόνου. Οι χρήσεις αυτές του νερού είναι εχθρικές προς την άγρια ζωή και, δυστυχώς, δεν επιτρέπουν να φωλεοποιήσουν οι πέρδικες εκεί που συνήθιζαν, δηλαδή κοντά στο νερό.

Νίκος Κράλλης

Εξαιρετικό άρθρο του Νίκου Κράλλη που μας εξηγεί ορισμένους απο τους λόγους που έχει μειωθεί δραματικά η πέρδικα απο την πατρίδα μας.

Ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη

ΚΥΝΗΓΙ ....ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ.


Εξαιρετικό βίντεο!!!

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΜΑΚΑΜΠΙ 78-70


Μία ονειρική μπεκατσοημέρα



Σηκώνομαι από την ζέστη του κρεβατιού προσπαθώντας να ξυπνήσω , κοιτάω έξω από το παράθυρο είναι ακόμη βαθύ σκοτάδι .
Σιγά σιγά κατεβαίνω τις σκάλες προς το δωμάτιο των σκυλιών , αυτά με το που φτάνω στην μέση της σκάλας με αντιλαμβάνονται, λες και ξέρουν τι θα ακολουθήσει αρχίζουν τα κλαψουρίσματα χαρά και αγωνίας για την κυνηγετική έξοδο που θα ακολουθήσει ...

Πώς το ξέρουν και καταλαβαίνουν ότι κατεβαίνω για κυνήγι και όχι για κάτι άλλο , δεν έχω καταλάβει ακόμη πλήρως .
Οταν δε με δουν να μπαίνω στο δωμάτιο τους ανάβοντας το φως με τα κυνηγετικά ρούχα αρχίζουν να κάνουν σαν παλαβά από την χαρά τους και την ανυπομονησία να βρεθούν στον κυνηγότοπο αφού επιβεβαιώνεται η προσμονή τους ...

Λίγες φωνές χαμηλού τόνου αλλά έντονου ύφους για να ηρεμήσουν λίγο . ..
Τα υπόλοιπα εκτελούνται γρήγορα και μηχανικά σχεδόν , φόρτωμα πραγμάτων , φόρτωμα σκύλων , καθαρισμός κλουβιών , καφές και το αυτοκίνητο χάνεται στο σκοτάδι του δρόμου , αφήνοντας το σπίτι και τους υπόλοιπους ενοίκους να ξαναβρούν την γαλήνη που είχα διαταράξει με την έξοδο μου .
Το μυαλό μου κατά την διαδρομή αδειάζει εντελώς από τις σκέψεις της καθημερινότητας και μεταπηδάει σε ένα άλλο κόσμο άγνωστο για τους πολλούς , ονειρικό !
Μυρωδιές και εικόνες υγρού δάσους με πλημμυρίζουν μέσα στην καμπίνα του αυτοκινήτου , ακολουθούν ήχοι από πουλιά που ενοχλώ με την παρουσία μου , ήχοι από κουδουνάκια που ξαφνικά σιωπούν , εικόνες με γεμίζουν σαν να είμαι ήδη εκεί από φέρμες αγαλμάτινες μέσα σ ε απόλυτη ησυχία και ξαφνικά να ,η λουφαγμένη κυρία να σηκώνεται , νάτη την βλέπω , τώρα η να την αφήσω λίγο να στρώση , τι υπέροχες στιγμές , τι καρδιοχτύπι , τι ηδονή ...!

Ξαφνικά σαν να ξυπνώ δεύτερη φορά συνειδητοποιώ ότι είμαι στον κυνηγότοπο καταμεσής του δάσους , αφημένος στην μαγεία έχω φτάσει στο μέρος χωρίς να το καταλάβω !
Έχει ξημερώσει πια και ο καιρός δείχνει να χαλάει αλλά αυτό δεν σημαίνει και κάτι , κυνηγώντας μπεκάτσες στις τρεις από τις πέντε φορές κυνηγάς με δύσκολο καιρό και έχει γίνει άλλη μία συνήθεια αυτού του υπέροχου κυνηγιού με τα υπέρ και τα κατά της .


Παρκάρω στον σύνηθες σημείο ,με την μούρη του αυτοκινήτου προς την κατηφόρα και την κούτα όσο το δυνατόν προφυλαγμένη από τον αέρα και την πιθανή βροχή που δείχνει να έρχεται.
Ακολουθούν τα γνωστά , τα σκυλιά κάμουν τις ανάγκες τους , μετά έρχονται στα πόδια μου εκλιπαρώντας με διάφορους τρόπους ανάλογα τον χαρακτήρα του καθενός να τα επιλέξω για το κυνήγι , επιλογή και φόρεμα κουδουνιών , έλεγχος όπλου και λοιπών απαραίτητων αξεσουάρ και βούρ η πραγματική μαγεία αρχίζει ...
Τα βήματα μου στο δάσος ρυθμικά και σταθερά , το ρυθμικό κουδούνισμα άλλοτε πιο δυνατό άλλοτε αδύναμο είναι μία υπέροχη συντροφιά σ αυτά και όλα μαζί μία υπέροχη συμφωνία ήχων για τα αυτιά μου ...

Παίρνω ένα δρομάκι που ανεβαίνει προς τα ψηλά φιδωτά , οι ανάσες των σκύλων μου γίνονται πιο έντονες όταν περνάνε από κοντά μου , ακούγεται το φτερούγισμα και η διαμαρτυρία κάποιου κότσυφα που του χάλασα την ησυχία , ακόμη και το μακρινό κράξιμο ενός γερακιού που αιωρείται από πάνω μου και δηλώνει την παρουσία του παρακολουθώντας με την μοναδική ματιά του και ξαφνικά ησυχία.... , απόλυτη ησυχία, τα πάντα σταματούν και οι αισθήσεις μου προσπαθούν να εντοπίσουν στο που βρίσκονται τα σκυλιά , οι ρυθμοί της καρδιάς ανεβαίνουν , οι μύες τσιτώνουν και εντύνουν τις συστολές και διαστολές τους , ενέργεια εγκρίνεται από παντού κάθε μορφής και όλο το σώμα μου μετατρέπεται σε μία μηχανή που έχει μόνο ένα σκοπό , να το οδηγήσει στην εύρεση δύο ακίνητων όγκων κάπου εκεί μπροστά μου εκεί στην αναμενόμενη μαγεία που με περιμένει κάπου εκεί...!

Νάτα νάτα τα διακρίνω ακίνητα είναι εκεί αριστερά .... ξαφνικά πάφφφ μία λάμψη και ένας στην αρχή ακατάληπτος ήχος με αποσυντονίζει , όλη η αναμενόμενη μαγεία χάνεται .... και η πραγματικότητα είναι μπροστά μου όπως και η καθημερινότητα που με περιμένει ξανά...
Η γυναίκα μου μου λέει ξύπνα πρέπει να πας γραφείο και τα παιδιά σχολείο , πάλι πέρδικες και μπεκάτσες βλέπεις το κυνήγι έχει τελειώσει εδώ και τρεις μήνες ...
Απο gpeppas

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Οι καταμετρήσεις της πέρδικας


Μια πλούσια βάση δεδομένων με πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τους πληθυσμούς της ορεινής και της νησιώτικης πέρδικας στη Στερεά Ελλάδα και στα νησιά, έχει σχηματίσει και αξιοποιεί το επιστημονικό επιτελείο της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Στερεάς Ελλάδας.

Από το 2003 κιόλας, το επιστημονικό προσωπικό της Δ΄ ΚΟΣΕ, οι θηροφύλακες και επιλεγμένα «συνεργεία» των κατά τόπους κυνηγετικών συλλόγων, καταμετρούν τους πληθυσμούς της πέρδικας σε... 80 δειγματοληπτικές περιοχές.

Οι καταμετρήσεις γίνονται δυο φορές το χρόνο: αρχές άνοιξης η πρώτη και τον Σεπτέμβρη πριν την έναρξη της κυνηγετικής σεζόν η δεύτερη.

Τα συνεργεία «χτενίζουν» τις δειγματοληπτικές επιφάνειες που κατανέμονται σε όλα τα υψόμετρα και σε όλους τους τύπους βιοτόπων, ενώ τα στοιχεία αποθηκεύονται και παρέχουν μια πλήρη εικόνα για την κατάσταση και τη διακύμανση του πληθυσμού της πέρδικας.

Πρόκειται για τη μακροβιότερη καταμέτρηση που έχει γίνει ποτέ στη χώρα μας για όλα τα είδη της πανίδας και τα στοιχεία θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά τον Σεπτέμβρη σε επιστημονικό συνέδριο.

Ενα από αυτά αποτυπώνει και το γεγονός ότι ουσιαστικά δεν υπάρχουν... αισθητές διαφορές από τους πληθυσμούς της πέρδικας που ζουν μέσα σε καταφύγια και σε ελεύθερους κυνηγότοπους!