Μην κάθεστε μπροστά απο ταύρο,πίσω απο μουλάρι δίπλα σε βλάκες...Είναι επικίνδυνο.!!!

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα τουφέκι…

Η κυνηγετική παράδοση περνά από γενιά σε γενιά, όχι μόνο με μνήμες αλλά και με σπάνια κειμήλια, αυτά που φέρνουν επάνω τους ίχνη και συναισθήματα που καμιά αποτίμηση δεν μπορεί να τα μετρήσει.
Κάθε καλό παραμύθι που σέβεται τον εαυτό του, αλλά και τους παθιασμένους αναγνώστες του, ξεκινά με την γνωστή φράση «Μια φορά και έναν καιρό». Τούτο εδώ το παραμύθι θα ξεκινήσει διαφορετικά. Όχι γιατί δεν είναι καλό, αλλά γιατί δεν είναι παραμύθι!

Τότε, τα δύσκολα χρόνια. Τα χρόνια που καθετί είχε την αξία του, η οποία ήταν σεβαστή και έπιανε τόπο στην τσέπη, το μυαλό, την καρδιά και την συνείδηση όλων, εδώ στην Σύρα ζούσε ένας αγρότης. Ένας από τους πολλούς, που κέρδιζαν την ζωή τους με την αξίνα. Πάλευε με την γη από τα χαράματα μέχρι το βράδυ και ηρεμούσε τον θυμό της με νερό. Εκείνη, ως αντάλλαγμα, του γέμιζε τα κοφίνια με κάθε λογής χρωματιστά καλούδια, που τα πουλούσε στο παζάρι κάθε πρωί. Έτσι κυλούσαν οι ώρες, οι μέρες, τα χρόνια του. Έτσι, και με κυνήγι!

Τα χρόνια εκείνα το τουφέκι είχε ξεχωριστή αξία και, αν δεν έλειπε από το σπίτι, το κυνήγι εκτός από διασκέδαση, ήταν και η αιτία που το μενού του φτωχικού τραπεζιού περιείχε κρέας! Ο μπάρμπα Γιάννης λοιπόν, έτσι ίσως να έλεγαν τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας, συχνά αλώνιζε τα συριανά βουνά. Ήταν παθιασμένος με το κυνήγι και το τουφέκι του το πρόσεχε σαν τα μάτια του. Στο τέλος της βόλτας του η γάτα που είχε στην αυλή του, έπαιζε με τα πούπουλα από τα τρυγόνια που έπαιρνε ο αέρας του Σεπτέμβρη, καθώς εκείνος τα ετοίμαζε για να συνοδεύσουν το μπρούσκο ντόπιο κρασί που θα έτρεχε στον διψασμένο του λαιμό το μεσημέρι.

Οι χειμώνες ήταν δύσκολοι τόσο για τον μπάρμπα Γιάννη, όσο και για την γάτα που δεν είχε όρεξη για παιχνίδια και κουλουριαζόντανε μπροστά στο τζάκι, περιμένοντας καρτερικά το μερτικό της από τα τσιχλικότσυφα και τις μπεκάτσες που μοσχοβολούσαν το παρακούζινο με την σπαθωτή ταράτσα. Τα χρόνια πέρασαν κι εκείνος δεν απέκτησε παιδιά. Έφτασε όμως η ώρα, στο μυαλό του, να μοιράσει το βιος που με κόπο και ιδρώτα έφτιαξε. Έτσι όπως κάνουν οι νοικοκυραίοι.

Δυο ανίψια είχε, δυο αγόρια και σε εκείνα θα άφηνε τα πάντα, αφού αυτοί ήταν τα αγαπημένα του πρόσωπα. Αυτοί αναπλήρωναν τα παιδιά που δεν είχε. Αυτοί έτρεξαν για τον γιατρό με την λάμπα του πετρελαίου τον χειμώνα, όταν ο πυρετός έκαιγε το μέτωπο του κουρασμένου θείου τους. Αυτοί ρωτούσαν μήπως και του λείπει τίποτα, ή μήπως έχει καμιά ανάγκη. Καλά παιδιά και οι δυο τους! Τον έναν όμως τον ξεχώριζε, τον μετρούσε αλλιώς. Να φταίει ότι ήταν ο πιο μικρός, ή ότι ήταν όλο χαμογελαστός; Δεν έμαθα ποτέ μου.
Το χέρι του έτρεμε πάνω στο χαρτί και το μολύβι έκανε πολύ κόπο να γράψει ίσια τα λιγοστά γράμματα που ήξερε ο μπάρμπας.
« Αγαπημένα μου παιδιά.
Εκτός από την ευχή μου για την αγάπη και τον σεβασμό που μου δείξατε όλα τα χρόνια, σας αφήνω τα υπάρχοντά μου, τα οποία έκανα με πολύ κόπο. Δεν είναι βέβαια πολλά, αλλά σας τα δίνω με περίσσια αγάπη.
Το σπίτι που μένω το αφήνω στον Μάρκο, τον μεγάλο, να με συμπαθεί όμως γιατί δεν μπόρεσα να το ασπρίσω φέτος. Δεν βαστάνε τα κουράγια μου πια, χέρια και πόδια με προδώσανε.
Στον μικρό, τον Ισίδωρο, αφήνω το τουφέκι μου, που πολύ αγάπησα, μιας και το κυνήγι ήταν για μένα κάτι ξεχωριστό.
Να το προσέχεις Σιδερή μου! 
Παιδί μου Μάρκο σχώρα με που σε αδικώ, αλλά στον μικρό πάντα είχα αδυναμία και το ξέρεις. Με αγάπη, της μάνας σας ο αδελφός, ο Γιάννης
Το τουφέκι του συχωρεμένου του μπάρμπα Γιάννη, ακόμα ανήκει στα περιουσιακά στοιχεία του μπάρμπα, πλέον, Σιδερή. Δεν κόσμησε όμως ποτέ καμιά οπλοθήκη. Ποτέ δεν έκανε παρέα με άλλα τουφέκια και ποτέ δεν ξαναπήγε στο βουνό, μιας και ο Σιδερής ποτέ δεν έγινε κυνηγός. Κάποιες Κυριακάδες όμως, όταν θυμάται τον θείο του και τον πιάνει το παράπονο, το βγάζει από την ντουλάπα. Το λαδώνει, του μιλάει και το ξαναβάζει για ύπνο μαζί με την ανάμνηση του καλού του θείου.

Κάποιοι μιλάνε τώρα, τα εύκολα τα χρόνια, για φετίχ. Κάποιοι άλλοι όμως, από το παρελθόν, μας δίδαξαν τι σημαίνει «ξεχωριστό», «μοναδικό». Μας έμαθαν, ή προσπάθησαν να μας μάθουν, ότι το τουφέκι είναι μια ολόκληρη περιουσία, η οποία περνά μόνο σε χέρια αγαπημένου, δεν πωλείται!

Η ιστορία είναι πραγματική, τα ονόματα αλλάζουν μόνο και λίγο η πλοκή για να μην εκτεθεί κανένας, μιας και το χούι μας είναι να τα παρεξηγούμε όλα. Τα συναισθήματα όμως μένουν ίδια και τέτοια θα μένουν για όσους ξέρουν να εκτιμούν και να θυμούνται!
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 28/12/2011. Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Τα στολίδια του δέντρου

Ο φίλος μας ο Άρης έβαλε μερικά "στολίδια " παραπάνω στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και πραγματικά το ομόρφυνε πολύ.Μια επίκαιρη φωτογραφία λοιπόν απο τον Άρη Χελά.

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Καλές Γιορτές σε όλους.


Μέρες που είναι δεν πρέπει να λείπει και το χιούμορ απο την ζωή μας.Ελπίζω αυτές τις γιορτινές μέρες να σκάσει λίγο το χειλάκι μας και να δούμε λίγο πιο αισιόδοξα το μέλλον............ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

10 / 9 / 11 τρυγονόμερα

Μια μέρα φάνηκαν λίγα πουλάκια παραπάνω φέτος,και αυτό ήταν το αποτέλεσμα.Δυστυχώς ή ευτυχώς για κάποιους δεν επαναλήφθηκε και το αποτέλεσμα για φέτος στην περίοδο των τρυγονιών ήταν πενιχρό.Δεν πτοούμαστε όμως αφού τα πρωϊνά μας καφεδάκια με την καλή παρέα στο καρτέρι ήταν εξίσου σημαντικά για μας.
 
                                                            Φωτό: cazador

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

Ξεσήκωμα αγριοκούνελου


Ξεσήκωμα και επιτυχημένη τουφεκιά σε αγριοκούνελο κάπου στη χώρα μας.Το βίντεο είναι απο ξένο κυνηγετικό κανάλι.

Τα τυχερά της πέρδικας

Υπάρχουν φορές που σε κυνήγι πέρδικας συναντάς και κάνα λαγό,ξέρετε μωρέ αυτό το τριχωτό με τα μεγάλα αυτιά.Δεν το γουστάρω καθόλου βέβαια αλλά ας όψεται ο ξάδελφος που είναι μεγάλος φάν του συγκεκριμένου είδους.Ετσι λοιπόν με κρύα καρδιά την πλήρωσε ο εν λόγω "κύριος" για ακόμα μια φορά για χάρη του ξαδέλφου.Ας ελπίσουμε να έχει σιτέψει μετά απο τόσο καιρό γιατί ακόμα περιμένουμε το μαγείρεμά του.

                                                          Φωτό: cazador

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Επικίνδυνα μονόβολα στην αγορά!


Επρεπε να χάσουν τα χέρια τους δύο κυνηγοί στο χωριό Τράπεζα Αιγίου της Αχαΐας, για να έλθει με επιτακτικό τρόπο στην επιφάνεια ο κίνδυνος από τα ακατάλληλα μονόβολα που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά!
Η έκρηξη στις αποθήκες των όπλων των άτυχων κυνηγών συνέβη διαπιστωμένα ύστερα από «καραμπόλα» των μονόβολων φυσιγγίων που είχαν τοποθετήσει, και το αποτέλεσμα ήταν να ακρωτηριαστούν και οι δύο στα δάχτυλα του αριστερού χεριού που κρατούσε την πάπια του όπλου.
Τα δύο ατυχήματα συνέβησαν με διαφορά ημερών μεταξύ τους, αλλά και οι δύο κυνηγοί χρησιμοποιούσαν την ίδια μάρκα μονόβολων που είχαν προμηθευτεί από το ίδιο κατάστημα της περιοχής τους.
Πίσω και από τις δύο περιπτώσεις κρύβεται η χρήση μονόβολων φυσιγγίων που κατασκευάζονται από ελληνική εταιρεία με... ρέλιασμα στο χέρι!
Δυστυχώς μάλιστα, δεν είναι μόνο μία εταιρία...
Στο κυνήγι του εύκολου κέρδους, κάποιοι κατασκευαστές χρησιμοποίησαν βολίδες τύπου Gualandi με περιστροφική κεφαλή σε κάλυκες των 70 χιλιοστών, αλλά με το υπερβολικό ρέλιασμα άφησαν εκτεθειμένη την ακίδα της κεφαλής του βλήματος.
Αυτή η επικίνδυνη κατασκευαστική ατέλεια έγινε ακριβώς στο σημείο που το ένα φυσίγγι εφάπτεται με το καψούλι του μπροστινού φυσιγγίου, όταν τοποθετηθεί στην αποθήκη της καραμπίνας.
Ο... «κατασκευαστής» δηλαδή δημιούργησε μια εν δυνάμει μικρή «βόμβα» στα χέρια του κυνηγού αγριόχοιρων, που δεν φαντάστηκε ότι η πυροδότηση του φυσιγγίου που βρίσκεται στη θαλάμη, θα ενεργοποιήσει μια αλυσιδωτή έκρηξη των φυσιγγίων της αποθήκης...
Κι αυτό γιατί η δόνηση της έκρηξης στη θαλάμη, μετακινεί τα φυσίγγια τόσο, όσο χρειάζεται για να σκάσει το καψούλι του δεύτερου και τρίτου μονόβολου από την ακίδα των προηγούμενων φυσιγγίων.
Τώρα, δύο άνθρωποι έχουν ήδη χάσει τα χέρια τους, ενώ η εταιρεία απέσυρε άμεσα όλη την παρτίδα των επίμαχων μονόβολων.
Δεν είναι όμως η μόνη εταιρεία που κατασκευάζει... «χειροποίητα» μονόβολα τα τελευταία χρόνια. Δεκάδες μικροί «κατασκευαστές» ασχολήθηκαν πρόσφατα με την ανθούσα και επεκτεινόμενη «αγορά» των γουρουνάδων, προσπαθώντας να προσφέρουν όσο το δυνατόν πιο φθηνά μονόβολα- τρίβολα-εξάβολα κ.λπ.
Αυτό σε κάποιες περιπτώσεις είχε ως αποτέλεσμα την παραγωγή επικίνδυνων φυσιγγίων, αφού το κόστος μιας μηχανής που γεμίζει και μονόβολα φυσίγγια, είναι απαγορευτικό για την ελληνική αγορά.
Γι' αυτό κυκλοφορούν μονόβολα που η «μύτη» της βολίδας εξέχει από το στόμιο του κάλυκα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια του κυνηγού. Δεν είναι τυχαίο ότι στα μονόβολα τύπου Gualandi και Brenneke των μεγάλων ιταλικών οίκων, οι βολίδες είναι πολύ μακριά από το στόμιο του κάλυκα, ενώ στα αμερικάνικα τύπου Foster, στην κεφαλή της βολίδας υπάρχει εσοχή, αντί για προεξοχή-μύτη.

 Πηγή : www.diananews.gr

Μπορεί να βοηθήσει κάποιος;


Κάποιος συνάδελφος κυνηγός αγωνιά για το παιδί του και οι γιορτές θα έχουν μαύρο χρώμα για κείνον και την οικογένεια του.

Με παράκληση δική του, λοιπόν, δημοσιεύω την εξαφάνιση. Φυσικά η οποιαδήποτε μικρή πληροφορία, μπορεί να ξεμπλέξει το νήμα, γι’ αυτό μην διστάσει κανείς να την δώσει!

Εύχομαι και ελπίζω, αυτή η δημοσίευση και η αναδημοσίευσή της από άλλους συνάδελφους bloggers, να μπορέσει να βοηθήσει και να δοθεί τέλος στην αγωνία της οικογένειας.

Καλή τύχη.

ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 7/12/11 και κάθε Τετάρτη, με τον Ελεύθερο Τύπο

Μπεκάτσα στη Δανία

Βλέπουμε οτι μπορεί και στο πολύ χιόνι να τραφεί μια χαρά.!! Αν και απ'οτι βλέπουμε έχει πλησιάσει πολύ κοντά σε κατοικημένη περιοχή. Τυχερός ο καμεραμάν.