Σύζυγος κυνηγού

από BZERVA
Θα ήθελα να γράψω κάποιες σκέψεις που έχω σχετικά με το κυνήγι και όλο αυτό το θέμα που
έχει προκύψει σχετικά με την απαγόρευση του στον Υμηττό.
Είμαι είκοσι χρόνια σύζυγος κυνηγού. Διαχωρίζω αυτή την ξεχωριστή ιδιότητα ,διότι μόνο οι
σύζυγοι, σύντροφοι και οικείοι μπορούν να καταλάβουν αυτόν τον ρόλο.
Όταν πρωτοανακάλυψα αυτή τη πτυχή στον χαρακτήρα του άντρα μου ,ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα μάλλον δυσάρεστα. Έχοντας τελειώσει με τις σπουδές μας και έχοντας ξεκινήσει για τα καλά τις ζωές μας ,όλα ήταν απόλυτα εναρμονισμένα με το life style της εποχής ,τα μπαράκια μας ,τις παρέες μας, τις εκδρομές μας και όλα τα σχετικά,τότε σιγά σιγά άρχισε να αποκαλύπτεται μια πλευρά της προσωπικότητας του τόσο ξεχωριστή και ιδιάζουσα έως και αποστροφική. Προερχόμενος από κυνηγετική οικογένεια ,πατέρας ,παππούς, ήταν απόλυτα εξοικιωμένος με το κυνήγι ,σε αντίθεση μ’εμένα , που δεν είχα καμία σχέση. Κάτι άκουγα για κάποιον παππού που κυνηγούσε αλλά χρόνια πεθαμένος ,δεν είχα καμία προσωπική εμπειρία..
Η αίσθηση όμως που έβγαινε από τις διηγήσεις της μητέρας μου ήταν γλυκές, νοσταλγικές και πολλές φορές την ρωτούσα να μου πει για τις περιπέτειες αυτού του κυνηγού και ψαρά παππού. Αυτή η αίσθηση δεν υπάρχει σήμερα , τείνει σκόπιμα να αντιστραφεί , με μια τάση ο κυνηγός να γίνει ο κακός της ιστορίας.
Κανείς όμως ,ούτε φίλος ή γνωστός δεν ήταν κυνηγός. Έτσι , όταν άκουγαν ότι δεν θα ξενυχτούσαμε το Σαββατόβραδο, γιατί την Κυριακή θα πήγαινε κυνήγι, γουρλώνανε τα μάτια τους και αρχίζανε οι εύλογες ερωτήσεις.
-Καλά τρελός είσαι ? Σηκώνεσαι αξημέρωτα και τρέχεις στα βουνά ? Δεν βαριέσαι?
Και εκεί , έπρεπε να εξηγήσει τα αυτονόητα για έναν κυνηγό , τα παράλογα όμως για εμάς τους
υπόλοιπους και αυτά που έλεγε τότε, αυτά συνεχίζει να υποστηρίζει και σήμερα.
Του αρέσει να ξυπνάει νύχτα, όταν η πόλη ξενυχτάει.
Του αρέσει να πίνει καφέ, όταν οι άλλοι πίνουν μπόμπες.
Του αρέσει ν΄ακούει τις ανάσες των σκύλων του, που τον περιμένουν ανυπόμονα να φύγουν.
Του αρέσει το χάραμα γιατί είναι η απόλαυση των λίγων.
Του αρέσει να βγαίνει στην εθνική με τα φώτα αναμμένα, κόντρα σ’όλους αυτούς που
γυρνάνε σπίτι τους λιώμα.
Του αρέσει να ακούει ,τις πατημασιές του στο δάσος και τους ήχους της φύσης.
Του αρέσει να εισχωρεί σε μέρη άγνωστα και απάτητα.
Του αρέσει να έρχεται αντιμέτωπος με τα ίδια του τα όρια ,με τον ίδιον ακριβώς τρόπο που
το έκαναν οι προηγούμενες γενεές και για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Τέλος, του αρέσει όταν γυρίζει μετά από μερικές ώρες, να βρίσκει εμένα και τα παιδιά να
χουζουρεύουμε ακόμα στο κρεββάτι.
Πολλές εξορμήσεις του γίνονται κοντά στην Αττική και αυτό γιατί δεν θέλει να διανυκτερεύει μακριά από εμάς.. Κυνηγάει λοιπόν και στον Υμηττό και στα υπόλοιπα βουνά της Αττικής ,όπου επιτρέπεται φυσικά.
Και φτάνουμε στο απολύτως απεχθές ερώτημα. Δεν ντρέπεσαι ?Τι σου φταίνε τα καημένα?
Είσαι μάγκας εσύ ,με ολόκληρο οπλοστάσιο απέναντι στα αδύναμα πλάσματα ?Δεν χόρτασε το
μάτι σου ? Θα σου άρεσε να σε κυνηγούσαν έτσι εσένα?
Ας είμαστε ειλικρινείς, πρόκειται για απολύτως ψευτοηθικά ερωτήματα. Τα βουνά δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από τους κυνηγούς και τα θηράματα επίσης. Δόξα τον θεό, η φύση προνοεί
και αυτοπροστατεύεται. Δεν χρειάζεται θεματοφύλακες και νομοσχέδια για να συνεχίσει την αέναη
εξέλιξη της.. Οι κυνηγοί και αγαπούν και σέβονται την φύση . Τα θηράματα δεν πετιούνται , τρώγονται και εδώ βεβαίως ταιριάζει απόλυτα η γνωστή ρήση που λέει πως του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο εννιά φορές είναι αδειανό και μία φορά γεμάτο. Δεν νομίζω ότι κανείς από εμάς είπε ποτέ όχι σε ένα δελεαστικό αγριογούρουνο στιφάδο, σε ένα λαγό σαλμί και άλλα εκλεκτά εδέσματα που έφερε κάποιος γνωστός κυνηγός ή είπε όχι σε ένα τεράστιο ροφό που ήρθε πεσκέσι από κάποιο δεινό ψαρά.
Τα λέω αυτά ,εγώ μια γυναίκα κυνηγού που θα προτιμούσα ο άντρας μου να μην ήταν κυνηγός ,για πολλούς λόγους αλλά σίγουρα όχι για αυτούς που το νομοσχέδιο ισχυρίζεται.
Ο κυριότερος λόγος είναι για να μην στεναχωριούνται τα παιδιά μου , όταν τους λένε οι συνομήλικοι τους ότι ο μπαμπάς τους είναι δολοφόνος , ενώ ο δικός τους οικολόγος.
Γιατί εμείς τι είμαστε ? Δεν είμαστε εμείς οικολόγοι ? Ποιοί έχουν την οικολογία κληρονομικό χάρισμα ? Ποιοί την έχουν πάρει προίκα και μονοπώλιο και αποφασίζουν και διατάζουν?
Να πάω και εγώ να γραφτώ σε μια οικολογική οργάνωση και να ονομάζομαι οικολόγος δικαιωματικά. Εγώ ξέρω ότι τα δικά μου τα παιδιά , ενώ είναι ανήλικα γνωρίζουν και δέκα πράγματα για την φύση .
Και σε καθαρισμό υδροβιότοπου έχουν πάει,και χόρτα ξέρουν να μαζεύουν,και βουνά
ξέρουν να σκαρφαλώνουν και αν δούνε μια πέρδικα δεν θα την περάσουνε για κότα !
Βλέπω την απελπισία του άντρα μου εδώ και λίγο καιρό, με τα μέτρα που σκοπεύει να
επιβάλλει η κ.υπουργός και οι οικολόγοι συνεργάτες της
Εφ’οσον υπάρχει διάθεση για διαβούλευση, γιατί δεν συνεργαζόσαστε με τούς κυνηγούς, γιατί τούς αποκλείεται από κάθε συζήτηση,υπάρχουν εξαιρετικά sites, θηραματολόγοι , επιστήμονες , οργανώσεις και φορείς που μπορούν να προσφέρουν και να βρεθεί μια λύση.
Οι κυνηγοί σαν ομάδα είναι δύσκολο να αλλάξουν θέσεις, όχι γιατί δεν το θέλουν όσο γιατί δεν μπορούν. Εγώ , το κατάλαβα αυτό μετά από πολλά χρόνια συμβίωσης και έχοντας χρησιμοποίηση πολλές μορφές πίεσης.
Το κυνήγι , για τον κυνηγό είναι οξυγόνο, είναι οι ανάσες του,είναι η τρέλα του. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι ,δεν μπορούμε να το καταλάβουμε ,αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να το καταδικάζουμε. Οι γυναίκες , σύζυγοι κυνηγών καταλαβαίνουν νομίζω πολύ καλά τι εννοώ, έχουμε γκρινιάξει απίστευτα για το κυνήγι, έχουμε τσακωθεί, έχουμε απειλήσει αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση θα σταθούμε δίπλα τους. Είναι άδικο αυτό που γίνεται, αλλά πιο άδικος ο τρόπος που γίνεται.
Ειλικρινά πιστεύω ότι τα μέτρα δεν πρόκειται να αλλάξουν τίποτα.
Η κατάσταση θα εκτροχιαστεί άνευ λόγου και θα οδηγήσει τους περισσότερους στην λαθροθηρία κάτι που από όσο γνωρίζω συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις στην επαρχία.
Εγώ, έμαθα πλέον λόγω ηλικίας, αλλά και λόγω των τελευταίων τραγικών οικονομικών εξελίξεων που κατρακύλησαν την χώρα μας σε αυτή την απίστευτη κατάσταση πως όταν ακούω
για δημοκρατική διαβούλευση ,μυρίζομαι ειλημμένες αποφάσεις, όταν ακούω για οικολογικές
οργανώσεις μυρίζομαι επιδοτήσεις και φυσικά όταν συστήνεται επιτροπή , ρέει το κρατικό χρήμα.
Επανερχόμενη και πάλι στην ιδιότητα της γυναίκας κυνηγού , έκανα πολλές υπερβάσεις
όλα αυτά τα χρόνια και νομίζω ότι τελικά καλά έκανα. Σέβομαι την διαφορετικότητα και την ελευθερία του καθενός από εμάς να ζει την ζωή του όπως εκείνος αποφασίζει.
Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν είμαστε όλοι ίδιοι.και γι αυτό σας παρακαλώ να μην απαγορεύσετε το κυνήγι στον Υμηττό .
Ευχαριστώ
Βένια Ζ