Η λέξη πέρδικα, μου προκαλεί δέος, θαυμασμό, λεβεντιά, καθώς θα έλεγα πως είναι το βασιλικότερο κυνήγι που υπάρχει στην πατρίδα μας. Και θα το εξηγήσω τους λόγους παρακάτω.
Φυσικά το κάθε κυνήγι, έχει την δική του χάρη και ιδιαιτερότητα. Παίρνουμε για παράδειγμα τη φάσσα.
Πεντέμισι μήνες απραξία, και ξεκινά αυτό το κυνήγι με τις συγκεκριμένες πάντοτε παραδοσιακές περιοχές χωρίς να ανοίγουν άλλες με την δικαιολογία ότι θα χτυπηθούν περδίκια σαν και στις επιτρεπόμενες δεν έχει περδίκια και ένας που θα παρανομήσει, δεν θα το κάνει οπουδήποτε.
Πάρα πολλοί κυνηγοί κατασκηνωμένοι προ ημερών-φυλάνε σαν κόρη οφθαλμών το πόστο τους.
Ξεκινά η πρώτη μέρα με τις φάσσες να βγαίνουν και οι κυνηγοί ταμπουρωμένοι και καμουφλαρισμένοι, να τις περιμένουν ώρες ολόκληρες μες το λιοπύρι, με τρομερή προσοχή για να μην κινηθείς, να μην γυαλίσει το όπλο του, μη αυτό-μή εκείνο για να πυροβολήσεις (αν πυροβολήσεις) ένα ,δύο τρία πουλιά ή τίποτα.
Άσε που μετά από την πρώτη άτε και την δεύτερη την τρίτη εξόρμηση, το ενδιαφέρον για το κυνήγι γίνεται άκρως υποτονικό μέχρι το μηδενικό.
Ερχόμαστε τώρα και στις τσίκλες, που και αυτές για να αποδημήσουν σε καλούς αριθμούς πρέπει να υπάρχουν και πάλι κάποιοι εξωγενείς παράγοντες (όπως χιόνι σε άλλες γειτονικές χώρες, να κάνει αρκετό κρύο κτλ.).
Αλλά ας πούμε ότι συμβαίνουν αυτά, δεν είναι αρκετά. Πρέπει να διανύεις πολλά χιλιόμετρα, παραμονή του κυνηγιού-ως συνήθως Σάββατο-για να βρεις ένα τόπο που έχει πουλιά και να πας απ΄τα μεσάνυχτα να κρατήσεις το πόστο μήπως σου το πάρουν άλλοι.
Πρέπει να έχεις πολύ καλούς πληροφοριοδότες που θα σου πουν ένα καλό πόστο για να χτυπήσεις ορισμένα πουλιά. Αυτό όμως γίνεται πολύ σπάνια, διότι ο καθένας όποιο πόστο βρει, το κρατά για τον εαυτό του επτασφράγιστο μυστικό! Ακόμα κι από τους καλύτερούς σου φίλους, δεν μπορείς να βγάλεις ούτε μια πληροφορία από το στόμα τους.
Ερχόμαστε τώρα στα τρυγόνια και στα ορτύκια που και σ’αυτά τα θηράματα ισχύουν οι καλές ευνοϊκές καιρικές συνθήκες και οι βοηθητικοί άνεμοι-νοτίως μα κυρίως ανατολικώς.
Οι χώροι πάντοτε περιορισμένοι, όπως και στην φάσσα.
Οι καλοί παραδοσιακοί-παράλιοι χώροι είναι λίγοι, και οι κυνηγοί πολλοί. Χωρίς π.χ. ένα πλουσιότατο βιότοπο όπως το Ακρωτήρι, που είναι στερημένος για πολλά χρόνια στους Λεμεσιανούς κυνηγούς.
Που και σ’αυτό το κυνήγι, δεν εξαρτάται από σένα αν θα βρεις πουλιά αλλά το επαναλαμβάνω, εξαρτάται από τους προαναφερθέντες εξωγενείς παράγοντες.
Και το τελευταίο-αν δεν με απατά η μνήμη μου-που επιτρεπόταν σε θήρευση 8-10 ειδών υδρόβιων αλλά δεν υπάρχουν βιότοποι-αλυκές-για να τα κυνηγούνε.
Και ερχόμαστε στο κυνήγι της πέρδικας.
Αυτό το κυνήγι, δεν χρειάζεται ούτε ευνοϊκούς ανέμους, ούτε χιόνια, ούτε κρύο, ούτε κατασκηνώσεις, μα ούτε και φύλαγμα του πόστου απ’τα μεσάνυχτα.
Χρειάζεται να διαθέτεις γερά πόδια, αταλάντευτο πάθος, έξυπνο μυαλό για σωστούς και έντεχνους σχεδιασμούς ως προς την παγανιά , όπως επίσης αχαλίνωτη επιμονή και υπομονή.
Περπατάς στο βουνό, και αντικρίζεις μπροστά σου μια κοπή των 15 περδικιών. Τότε βάζεις μπροστά που λέμε στην κυνηγετική ορολογία ανεξαρτήτου περπατήματος, ανεξάρτητα αν το βουνό είναι δύσβατο, αδιάβατο, πετρώδες ή κρημνώδες.
Η αντάμωσή σου με την πέρδικα, σου ενεργοποιεί μια μαγευτική φλόγα πάθους που σε κάνει να κυνηγάς μέχρι την δύση. Υπάρχει όμως και το άλλο, να περπατάς για ώρες ολόκληρες, χωρίς να ακούσεις ή να δεις ένα περδίκι. Δεν θα τα βάλεις κάτω! Θα αλλάζεις περιοχές, μέχρι να γίνει αυτό το ωραίο ειδυλλιακό συναπάντημα μεταξύ του κυνηγού και των περδικιών. Εδώ είναι η υπομονή όπως και η επιμονή που θα σε βοηθήσουν να τις βρεις και μόνο σου εμπόδιο ο ήλιος που αρχίζει και δύει..
Ο σωστός κυνηγός της πέρδικας, ποτέ μα ποτέ δεν τα βάζει κάτω.
Δεν πτοείται με τον να περπατήσει 4-5 ώρες χωρίς να βρει τίποτα και τα παρατάει βάζοντας το ντουφέκι στην θήκη του παίρνοντας το δρόμο προς το σπίτι.
Επιμένει και ελπίζει ως το τελευταίο φως που λέμε, ότι θα βρει και θα χτυπήσει τα περδίκια.
Πόσες φορές συμβαίνει στους πλείστους κυνηγούς να περπατάνε όλη μέρα και αργά το απόγευμα μετά σε δέκα λεπτά να φορτωθούν τα περδίκια;! Εδώ είναι που βρίσκουμε το αγέρωχο πάθος στο μεγαλείο του.
Αναφέροντας όλα αυτά θα έρθουμε και στο σημείο του τίτλου αυτού του άρθρου, περδίκια-όταν η ζέστη γίνεται σύμμαχος και θα αναλύσουμε τις δύο όψεις του νομίσματος, όπως λέει και ο κάθε κανόνας.
Πολλοί κυνηγοί, περπατώντας μετά 1-2 ώρες υψηλού καύσωνα και υγρασίας, θα πουν τα εξής συχνά λόγια:
Κάνει πολλή ζέστη, δεν αντέχουμε, ούτε εμείς, ούτε και τα σκυλιά μας. Γι’αυτό, καλό θα ήταν να πάμε στο καφενείο, να πιούμε τη ζιβανία μας, να φάμε τη σουβλάκια μας, και μετά πάμε σπίτι.
Εδώ η συμμαχία ζέστης και πέρδικας βρίσκεται στο ζενίθ της. Ο παθιασμένος και άρρωστος περδικάρης δεν θα σκεφτεί ούτε υγρασία 100%, ούτε θερμοκρασία 40 βαθμών κελσίου!
Θα αρχίσει μια λεβέντικη παγανιά και μαζί με τα σκυλιά του θα αρχίσει να κυνηγάει τα περδίκια, και να τα χτυπά στα 10 μέτρα και αυτό γιατί;
Τα περδίκια μετά από 1-2-3 πετάγματα, θα κουραστούν λόγω ζέστης και δεν θα μπορούν να πετάξουν και θα θέλουν τόπους, όπως σχινιές, ρασιά, θρουμπιά, για αν ξεκουραστούν και να δροσιστούν. Έτσι θα είναι εύκολη λεία για τα σκυλιά και τους κυνηγούς.
Άρα αγαπητοί μου συνάδελφοι κυνηγοί καλό είναι να εξασκείτε τα σκυλιά σας συχνά αλλά να εξασκήστε και εσείς οι ίδιοι αν έχετε σκοπό να κυνηγήσετε αυτό το υπέροχο πουλί. Άνετα ρούχα και παπούτσια, νερό για εμάς και τον σκύλο μας και κυνηγετικό πάθος είναι τα απαραίτητα εφόδια για αυτό το κυνήγι.
Αν βάλετε μια κοπή από περδίκια μπροστά και τα σηκώσετε μια δύο φορές τότε είναι η ώρα του σκύλου για να κάνει την δουλειά του. Μόλις αντιληφθείτε τον σκύλο σας να παίρνει μια έντονη μυρωδιά τότε σημαίνει ότι κάπου εκεί υπάρχει κάποιο περδίκη τρυπωμένο. Να είστε πάντα σε ετοιμότητα, αν σηκωθεί το περδίκι και το πυροβολήσουμε με την πρώτη πιθανό να πεταχτεί και κάποιο άλλο από κάπου εκεί κοντά.
Τελειώνοντας θα έλεγα πως κυνηγός χωρίς πάθος, και χωρίς ατελείωτη όρεξη για να κυνηγήσει την πέρδικα, δεν είναι πραγματικός κυνηγός. Και επειδή η ζέστη είναι σύμμαχος της πέρδικας, ο κυνηγός που θα αντισταθεί και θα συνεχίσει να την κυνηγά, αυτός είναι κυνηγός. Αυτός είναι ο κυνηγός με το αγέρωχο και αταλάντευτο πάθος όπως και αγάπη για αυτό του το χόμπι.
ΠΗΓΗ: cyprushuntingmagazine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου